احترام به مقدسات اسلامی تحت پوشش احترام به عقاید:

یکی از کلیشه های رایج این زمان «احترام به عقاید دیگران» است. دو انتی تز دیگر برای این کلیشه وجود دارند: نخست) احترام به عقیده دیگران معنا ندارد، منتها باید به آزادی فرد برای بیان عقیده اش احترام گذاشت. دوم) «باید به صاحب عقیده احترام گذاشت، اما به عقیده اش می شود بی احترامی کرد». 

اینجا من هر دو این آنتی تز را به اضافه خود تز (باید به عقاید دیگران احترام گذاشت) را به چالش می کشم. در واقع با هر سه این تفکرات به نوعی مخالفم. 

به نگر من، این ادعا اشتباه و غیرمنظقی است. شخصیت افراد از عقایدشان جدا نیست و در بسیاری از موارد، عقیده فرد به منیت و ارزش انسانی فرد گره خورده است. وقتی که عقیده ای را احمقانه، کودکانه، مضحک، و یا ساده لوحانه می خوانیم، خواه نا خواه، به شخصیت فردی که دارای این عقیده است توهین کرده ایم. در واقع انگار می گوییم تو احمق، نادان، ساده لوح، و یا سطحی هستی که عقیده ای این چنین احمقانه یا ساده لوحانه داری. می شود با عقیده کسی مخالف بود، بدون اینکه به صاحب عقیده توهین کنیم. اما نمیشود به عقیده کسی توهین کنیم (یعنی از الفاظ توهین آمیز مانند احمقانه، مضحک، مالیخولیایی استفاده کنیم) اما به شخصیت فرد توهین نکنیم. بنابراین این ادعا که احترام گذاشتن به عقیده دیگران با احترام گذاشتن به خود فرد مغایرت ندارد ایراد منطقی دارد. شخصیت انسانها از عقیده آنان جدا نیستند.

و اما در خصوص توهین به مقدسات اسلامی و یا عقاید اسلامی: 

در مورد اسلام (و یهودیت) یک استثنا وجود دارد، و آن این است که به نگر من توهین به عقاید اسلامی (و یهودی جایز) است بر پایه مقابل به مثل. 

مسله اسلام این است که در اساس اسلام بر پایه بی احترامی به عقاید و حتا مال و جان دگراندیش بنا شده است. پیامبر اسلام، به بت های مردم حجاز بی احترامی کرد و آن ها را از کعبه (که مکان مقدسی برای اعراب بت پرست بود) بیرون کشیده و به دور انداخت. این عین بی احترامی به عقاید دیگران است. 

در سراسر قران نیز افرادی که اسلام نیاورده یا الله را بعنوان خدا باور نکرده اند توهین و بی احترامی میشود. قران حتا پا را از بی احترامی لفظی فراتر نهاده و دستور قتل و کشتار و بردگی گرفتن زنان بیوه کفار کشته شده در جنگ را میدهد. 

از لحاظ تاریخی نیز، محمد و سایر خلفای اسلامی و امامان شیعه همین رویه را پیش گرفته و به کشتار دگراندیشان ادامه می دهند. 

مثلا حمله به ایران با چه انگیزه ای بود جز اینکه مسلمانان تازه به دوران رسیده راه و روش زرتشتیان را نمی پسندیدند و با تحقیر به آنان لقب «آتش پرست» می دادند و به ایران یورش آورده تا مثلا عقیده خیلی خوب خود را به سرزمین ایرانیان بیاورند. پس از فتح ایران نیز آتشکده های زرتشتی و معابد آیین مهر را ویران کرده و تا به امروز نیز به این ویران گری خود افتخار نیز می کنند. آیا این بی احترامی به عقاید (و جان و مال) دگر اندیش نیست؟! 

امروزه ولی بسیاری از مسلمانان که کتاب مقدس خود آنان سراسر پر از توهین و تحقیر به دگر اندیش است، از عبارت «احترام به عقاید دیگران» سواستفاده کرده و خواهان این هستند که دیگران به عقاید عسلامی آنان احترام بگذارند. در واقع استاندارد دو گانه می طلبند: اسلام من برای حق حیات توی دگر اندیش احترام قایل نیست، ولی توی دگر اندیش ملزم هستی به عقاید من (که می گوید ریختن خون تو حلال است) احترام بگذاری!!‌ زهی خیال باطل!